Lieve Mama

Ik vind jou lief. En niet om maar 1 reden maar om wel duizenden !!

Ik vind jou lief omdat je lief bent, niemand kan zeggen dat het niet waar is. Je bent vrolijk, je lacht altijd en bent heel sociaal, je kan met iedereen praten dus. Maar dat betekent ook dat je als je een leuk liedje hoort er gewoon op gaat dansen en ja ... daar houd ik niet zo van. Ach ja, je moet gewoon doen wat je wilt doen, en dat doe jij!

Van jou krijg ik ook altijd alles wat ik wil, kleren, chocolade, bioscoopkaartje, nog meer kleren, leuke oorbellen, ga zo maar door. Dan zegt papa altijd: “Het lijkt wel of we een miljoen hebben gewonnen zonder dat ik dat weet..”. Hij overdrijft natuurlijk veel te veel, maar toch vind ik het héél lief van jou dat ik altijd alles mag ... (Ik ben ook wel een ‘beetje’ verwend vinden mijn vriendinnen ... Maar ja.. WHO CARES?)

Ik vind jou ook heel lief, omdat je altijd alles voor iedereen regelt, alles voor oma, alles voor mij en Arthur en alles voor heel de familie. Als het weer Sinterklaas is regel jij ook altijd alles. Bij ons thuis ligt heel de vloer dan vol met cadeautjes (Ja pap, we hebben een prijs gewonnen) en Arthur en ik zitten zelfs nu nog vol spanning te wachten op ’s avonds.

Mama ik vond jou vroeger lief, ik vind jou nu lief en ik zal jou altijd lief blijven vinden. (Ook al ben je dan 50 J)..

Liefs, Simone

 Muziek en dans

Tijdens onze logeerpartijen bij Oma Mulders in Den Bosch, werd regelmatig op zo’n kleine pick-up van natuurlijk het merk Philips de elpee van een Nederlandse ster gedraaid, de liedjesteksten waren toen nog niet te vinden op de hoes, dus hebben we ze samen stukje bij beetje op papier gezet.

Naald naar beneden – stukje luisteren – Naald omhoog en het op papier opschrijven. Dit was nog eens handwerk. Nu vraagt een ieder zich natuurlijk af wie is toch die ster. Volgens Hans moet ik me er voor schamen dat ik die LP nog op zolder heb liggen. Maar ja het is toch jeugd sentiment.

Hoop dat Dirk er een passend muziekje bij vindt [even terug in de tijd? Klik op: Klompen uit Best?]. Het is namelijk Wilma, en voor degene die ze niet kent, ze was de vrouwelijke Heintje die een “Klomp met een zeiltje” en “Zou het erg zijn lieve opa” zong.

Op verjaardagen bij ons thuis op de Eindhovenseweg haalde papa weleens zijn Gitaar tevoorschijn en dan werden er allemaal liedjes gezongen. Ken je ze nog?

"Er hangt een paardenhoofdstel aan de muur".

“Show me the way to go home” (wat papa’s favoriet was bij het verlaten van een feest.)

“Als de klok van Arnemuiden”.

En nog meer van dat soort nummers.

We kenden ook de liedjes van Zuster Klivia en het Schaep met de vijf Poten. Ik herinner me nog dat we in de auto naar Den Bosch “Vissen” regelmatig zongen. Dit moest wel want we hadden nog geen radio in de auto en dus zeker geen cassettes.

Je hebt zelfs nog op Orgel-les gezeten, dit zal wel in jaren zeventig zijn geweest. Op de film is nog te zien dat je samen met Gerry een concert geeft met het nummer “Hansje Klein”.

Op het moment dat er wat te vieren valt is het altijd leuk om dan een lied te maken en de avonden dat we dan bij elkaar zijn om het een en ander te verzinnen zijn eigenlijk het leukste. Maar de uitvoering van onze liederen worden altijd erg goed ontvangen, wat natuurlijk ook mede door jouw enthousiasme komt. Ikzelf vind onze uitvoering van “Bowling Bowling Bowling” en natuurlijk het op het afstudeerfeest van Dirk de mooiste.

Zo weet denk een ieder wel dat je van muziek geniet. Soms wordt je ook wel eens teveel omdat je met een man getrouwd bent die op elk moment van de dag wel ergens een deuntje vandaan tovert.

Nu genoeg over muziek, dansen vind je ook erg leuk. Van vroeger herinner ik me dat we als pappa en mamma weg waren op het nummer van Abba "Waterloo" een dansje maakte en ook meezongen nee geen playbacken voor de twee deuren in de woonkamer.

Er was ook een nummer van Don Rosenbaum, “Swimming into deep water” waar we een dansje op hebben gemaakt. [Red.: geintje"? Zie: Een zwemmende Don?]

Samen zijn we op Dansles gegaan in Oirschot waar we in je Renault naar toe reden. Elke keer deed iets meer het in de auto, bv lampen, ruitenwisser.

De dans die ik en jij daar erg leuk vonden was op het nummer “Pappa was a Rolling Stone”.

Ook zijn we, jij wat langer dan ik naar een cursus geweest waarvan wij dachten dat het een soort dansen was, maar het bleek dat we een ooievaar op een poot moesten uitbeelden of de wind of een hoed die door de wind werd meegenomen en wat al niet meer. Achteraf moesten we altijd erg hard lachen om alles wat daar gebeurde, maar voor ons nuchtere was het niets.

Later ben je nog op dansles gegaan in de muziekschool in Best, en je vond het jammer dat ze daar mee stopte.

Op feestje, en bij muziek optredens kun je dan ook bijna niet stilstaan en bent altijd in beweging.

Kortom een leuke en gezellige zus om mee naar een feest te gaan of een optreden.

Zo dit was weer een bijdrage van je zusje, binnenkort weer iets anders.

Ka.

Herinneringen van de jongste Hopie

Lieve Brigitte,

Als jongste Hopstaken telg kan ik weinig vertellen over jouw jeugd. Volgens overlevering weet ik dat je veel met mij gesjouwd hebt en dat je de eerste was die  mij uit de box haalde als ik aan het huilen was.

Of dit compensatiegedrag was over het feit dat ik jouw kamer heb ingepikt weet ik niet, maar het is niet mijn schuld dat pa en ma nog een keer alleen op vakantie wilden en met een verrassing thuis kwamen.

Mijn eerste echte herinnering was een niet zo leuke. Op een vroege zaterdag morgen moest ons pa rijden voor mijn hockey-team. Paniek brak thuis uit, volgens mij kwam een politieagent aan de deur vertellen dat je aangereden was, na de wedstrijd door naar het ziekenhuis; nooit geweten dat wij daar later beide zouden gaan werken.

Regelmatig ben ik met ons pa jou gaan ophalen bij de stads-apotheek (spannend ’s avonds en soms mochten we even binnen).

De apotheek brengt ook de herinneringen aan het eten terug, je zat altijd te kloppen en te roeren in je toetje, je liet altijd een beetje staan en dan kwam de opmerking dat je op tante truus leek, niet dat ik dat mens ook gekend heb maar die deed dat blijkbaar ook.

En natuurlijk de ruzie aan tafel wie van de 2 zussen de mayonaisepot mocht uitschrapen, hop daar gingen de laatste frietjes in de pot, even roeren en smullen maar.

Wat ik mij afvraag is waarom je nooit de eieren bij de familie Geux wilde halen, had dat iets te maken met een van de zonen ?

Een favoriet tijdverdrijf was het halen van een nieuwe goudvis, in de dierenwinkel gingen ze zich afvragen wat wij ermee deden.

En dan de Sinterklaasavonden, grote surprises maken voor de andere koppels en ik mocht samen met pa voor jou en Dirk wat maken, mijn uitspraak voor jullie surprise was “ik verraad het niet, maar het heeft een deksel en een tuitje”. Rara wat je toen gekregen hebt.

Je ging samenwonen, Peter mocht gezellig mee schilderen samen met Berny, je weet wel die jongen die vroeger altijd met zijn rubber laarzen en een snotneus binnen kwam.

Ook was er het spelletjes-spelen, met de hele familie op zondag Dungeon and Dragons.

Ons pa was Hoki-Poki de tovenaar, ik de orc en jij een elfje, alleen die keer dat je met een zwaard in mijn billen prikte toen we door een gat afdaalden vond ik niet zo leuk. Gelukkig kon de tovenaar de ruzie sussen.

Sparen is voor jou ook een sport, met boekhoudkundige precisie wordt het bijgehouden (als er maar niet hoeft bijbetaald te worden), echt een dochter van Piet.

Je spaarde niet alleen zegeltjes maar ook geboortekaartjes, baboejska’s en natuurlijk alle liedjes/trouwboekjes.

Gaandeweg de jaren groeien we denk ik wat meer naar elkaar toe, zeker nadat ik ook zelf een gezin heb. Anita en ik kunnen altijd terecht bij jou voor een luisterend oor, iemand die je niet zielig vindt, maar die je probeert met een reëel levensbeeld weer een zet in de juiste richting te geven.

Geduld heb je ook, je kon altijd goed met Jules op je arm rondlopen als deze weer eens buikpijn had.

Lieve Brigitte, ik hoop dat wij nog lang samen kunnen genieten van de donderdag-oma-taxi-gesprekken, de Hop-familie uitjes, het even lekker op de koffie gaan, samen boodschappen doen en uitblazen over de Eindhovenseweg.

Bedankt voor de steun en dat je er altijd bent als ik je nodig heb.

Je kleine broertje Peter

NB Peter heeft speciaal voor Brigitte een fotoalbum gemaakt. Hieronder een kiekje met de 3 jongste Hopies. Wil je nog wat foto's bekijken, klik dan op:

Toen was geluk nog heel gewoon.

Het was 2e kerstdag 1979 en er was besloten dat het er toch maar van moest komen. Kennis maken met de familie Hopstaken en aanverwanten. Ik kende Karin nu krap een maand en daarom toch al wel snel om de ontgroening van de familie mee te moeten maken. Maar gezien de komende feestelijkheden (25-jarig bruiloft van mijn ouders, en de trouwerij van Gerry&Tiny) wilde beide partijen toch wel weten wat voor vlees ze in de kuip hadden. De ontgroening bestond er trouwens uit om een paar verbrandde worstenbroodjes, die door Pa keurig in een servetje verpakt waren (deed hij anders nooit), weg te werken. Voor een bakkerszoon was dat inderdaad een verzoeking.

Was dit het moment dat ik Brigitte voor het eerst tegenkwam. Nee dus. Als ik het me nog goed herinner was zij namelijk met de familie van Dirk op wintersport. De ontmoeting met Brigitte was pas een week later; met nieuwjaar. Dat was wel even verwarrend. Er zit een paar jaar leeftijdverschil tussen de zussen en je kunt ook niet zeggen dat ze op elkaar lijken maar qua stem lijken ze wel een eeneiige tweeling. Dat vinden ze zelf ook. In het begin was dat dus wel lastig; wie praat er nu en was het nou tegen Dirk of tegen mij. Ook na enkele jaren wilden ze bewijzen dat het nog steeds moeilijk was om de stemmen uit elkaar te houden; door aan de telefoon net te doen of ik Karin aan de lijn had terwijl het in werkelijkheid Brigitte was. Gelukkig hield ze het niet lang vol en zijn er geen geheimen verklapt of dingen gezegd die niet helemaal door de beugel konden.

Ik ken Brigitte dus al bijna 30 (!) jaar. De eerste jaren gingen we als verliefde paren elke onze eigen weg en kwamen we elkaar met name in de weekeinden tegen in huize Hopstaken aan de ontbijttafel of bij het avondeten. Met de familie hebben we ook een aantal vakanties gezamenlijk doorgebracht. Met een busreis naar de Eiffel en als een zigeuner familie in colonne door Parijs met eindbestemming de Vendee.

Deze familievakanties zijn vervolgens ook traditie geworden. De drijvende kracht, penningmeester, secretaris en voorzitter van de locatiecommissie is, zoals je wel zult snappen, Brigitte. Het aantal leden van de commissie is slechts 1 dus beslissingen m.b.t. de contributiehoogte en “waar zullen we deze keer naar toegaan” zijn snel genomen. Er is echter nog geen enkele locatie tegen gevallen en iedereen is dus uitermate tevreden. Dat blijkt ook wel want iedereen is telkens van de partij. Daarbij vullen Brigitte en Karin elkaar goed aan; Brigitte met haar organiserend vermogen en Karin voor de broodnodige en heerlijke catering.

Tegen de tijd dat het huisje, boompje, beestje gevoel begint te kriebelen trekken we steeds meer met elkaar op. Brigitte en Dirk lopen net een paar jaartjes voor op Karin en mij. Net iets eerder samen gaan wonen en net iets eerders in de luiers. 4 kinderen en 4 ouders die het goed met elkaar kunnen vinden is makkelijk met de kinderopvang. Belangrijk hierin is ook altijd het gezamenlijk eten als we bij elkaar zijn; barbeques, gourmetten, kerstdiners, paasbrunches, verjaardagsbuffetten, oudjaars drankgelagen, of zomaar als het uitkomt. Kortom eten en drinken is een belangrijke familie evenement.

Altijd bijzonder zijn de voorjaarsvakanties in Zoutelande. Elk jaar kijken we daar naar uit om toch zeker 2 weken aan de Nederlandse kust te verblijven. Wie mij ooit had durven verzekeren dat ik nu al 10 jaar naar dezelfde camping in Nederland zou gaan had ik voor gek verklaard. Toch doen we dat nu al. Daarmee regen en vooral wind trotserend en elke keer hopen op mooi weer. Het weer in het vroege voorjaar is eigenlijk helemaal niet belangrijk.  Het gaat toch vooral om de gezamenlijke vakantie in een relaxte sfeer. De rollen zijn dan ook weer verdeeld; Karin zorgt voor de catering en Brigitte voor de locatie. En Dirk en ik? Ja die wassen af. En ’s avonds met z’n allen, soms wel 10 makke schapen, in de caravan van Brigitte en Dirk. De jeugd aan de ene kant aan de grote tafel met gezelschapspelletjes en de “ouderen” aan de kleine tafel lezend of tegenwoordig met de laptop in de weer.

Helaas gaat “toen was geluk nog heel gewoon” binnenkort stoppen. Ik hoop echter dat wij nog jaren doorgaan.

Hans, je enige echte zwager.

TOP 

Brigitte,

Voor een bijna 50-jarige zie je er top uit !

Je bent voor ons een altijdgezellige, zeer gastvrije, behulpzame, organisatorisch zeer sterke, leuke, lieve schoonzus. 

Marc en Monique

wat dacht je van een gedichtje.
 
Brigitte, een hele lieve tante.
mijn peettante, een heel pikante.
spoort (nog) aan alle kanten, en weet van wanten.
Brigitte is niet alleen MIJN tante.
maar ook van de rest, alleen daar heb ik nu mijn aandacht niet op gevest.
Brigitte voor mij ben jij, het best!
 
groetjes van Kenny

NOG  1  NACHTJE SLAPEN.

Lieve Brigitte,

Zomaar een briefje, met zomaar wat dingetjes, weetjes, gedachten over mijn (bijna jarige) schoonzus.

Mijn schoonzus en mijn broer die een beetje in ons huis trouwden,

Onder het genot van de winkelbel een gezellig stukje feest, jullie bruiloftsfeest.

Een verrassende start met veel plezier, familie en vrienden.

Een schoonzus met een heerlijke schaterlach, voluit en open,

Altijd met een kopje thee of tegenwoordig een portje.

Een schoonzus als de trotse moeder van een (nu) beer van een vent, Arthur, en

een (nu) grote dochter, Simone. Toen zo teder en klein, nu de gezellige tieners met al wat daar zo bij komt kijken, spannend, afwisselend, onderzoekend, ondernemend, vindingrijk, liefdevol en soms (te) laat thuis.

Een schoonzus genietend van haar kinderen en mijn broer Dirk.

Graag met haar gezin op pad en net als wij elk jaar naar Zeeland (altijd goed weer jullie !), in de mooiste caravan (Constructam) aller tijden.

Een schoonzus die houdt van gezelligheid en tradities, een sterke band heeft met de familie en kan genieten van elk samenzijn. Zo ook die keer met ons vader in de Campina naar de grote stenen en toen samen op de foto.

Of samen met elkaar eten op 2^e Kerstdag (eten uit Eindhoven was heel bijzonder)

Een schoonzus waar ons moeder blij mee was. Altijd in voor een gezellig avondje thuis en een kopje thee met iets lekkers. Haar stoel heeft nog steeds een plekje in je huis.

Een schoonzus met aandacht voor de ander, altijd met een luisterend oor en een attent, passend cadeautje op verjaardagen van Daatje en Tommie.

Een schoonzus met een gezamenlijke pas van een grote winkel in de buurt, altijd in voor een leuk koopje.

Een schoonzus die weet wat verzamelen is, wat bewaren is, van het zegeltje tot dierbare herinneringen. 

Een briefje lekker laat maar net op tijd want nog 1 nachtje slapen en dan ……………….. wens ik mijn lieve schoonzus een prettige verjaardag en nog heel veel fijne jaren

Brigitte, geniet van je geliefden en het leven,

Eric over 30 jaar Brigitte

Brigitte ken ik al dertig jaar en daar ben ik blij mee.

Brigitte werkt namelijk als apothekersassistente in de ziekenhuisapotheek van het Catharina-ziekenhuis; ik werk daar als ziekenhuisapotheker en ben ook hoofd van de apotheek. De ziekenhuisapotheek zorgt voor een veilige en doelmatige geneesmiddelenvoorziening van patiënten in en vanuit het ziekenhuis.

Brigitte is heel erg op haar plek in onze apotheek. Want zij heeft hart voor haar vak en is een enorm betrokken medewerker. Ze stelt hoge eisen aan zichzelf en aan haar omgeving. Dat is wel eens vermoeiend (voor haarzelf en voor ons), maar voorop staat dat wat er gebeurt goed en verantwoord moet zijn en dat wat we doen ten goede moet komen aan de patiënten.

Brigitte is dus iemand waar je op kan bouwen.

Brigitte is ook een fijn mens, wars van franje en poeha, gewoon recht door zee.

Kortom, ik hoop dat ik nog lang met haar mag samenwerken!

Groet,

Eric Ackerman

De apotheek:

Ergens in 1982. Brigitte heeft dienst, dus op naar de fabriek in Eindhoven.

De avond voor je 50^ste

Lieve Brigitte

Ik wilde op de avond voordat je 50 wordt, nog iets sturen.

Lang over nagedacht, vaak een begin gemaakt en weer opnieuw begonnen.

Toen inspiratie op gaan doen op internet, en daar vond ik een gedicht wat eigenlijk alles zegt.

Je bent mijn grote zus

Ik ben jou grote zus

In tijden van verdriet

Steunen we elkaar als 2 grote zussen

Je bent mijn grote zus

Je bent er voor me als ik je nodig heb

Bij jou kan ik m’n hart luchten

En uit huilen als ik in de knoop zit

Je bent mijn grote zus

Je wilt me helpen

Ondanks je eigen problemen

Je bent m’n beste vriendin

Je bent mijn grote zus

Ik kan met je praten en lachen

Maar ook huilen

Daar ben ik je dankbaar voor

Ik ben jou grote zus

Ik ben er voor je

Ik troost je als je verdrietig bent

En zal er altijd voor je zijn

Ik ben jou grote zus

Bescherm je als het nodig is

En sla een arm om je heen,

Als je het nodig hebt

Ik hou van je!

Brigitte van harte en een hele fijne dag en nog vele dagen en jaren toegewenst.

Van je kleine grote zus Karin

"Wat ik nog zeggen wou...."

Lieve collega,

Ik herinner me nog goed toen ik voor het eerst in de Apotheek van het Catrien kwam.

Jaloers was ik op de manier waarop jij de dingen (vooral die je niet zinde (ha,ha..)) aan de kaak stelde. Desnoods met de vuist op tafel en met een hard GVD erbij (doe ik natuurlijk nooit als domineesvrouw).

"Zo zou ik ook moeten worden" dacht ik. Niet zoals ik afwachtend en voorzichtig.

Inmiddels weet ik dat het ook zijn schaduwkanten kent en lijkt het me beter om allebei maar te blijven wie we zijn.

In de loop der jaren ben ik je beter leren kennen. Met al je ups en downs.

Temperamentvol blijf je en dat is mooi om te zien. Je gaat ergens voor en zeker ook als je meent dat iets onrechtvaardig is.

Vaak zie ik ook jouw zachte kant als je precies weet waar je iemand blij mee kunt maken bijv. En als je opkomt voor anderen die dat zelf moeilijk vinden.

Het is mooi om te zien hoe jullie als gezin een heel hecht team vormen. Daar geniet je (en wij met jou) met volle teugen van en dat is prachtig. 

Nog een ding tot slot.

Ook nu je de vijftig gepasseerd bent blijft het leven hopelijk mooi voor je. Oké .. moeilijke dingen zullen er altijd zijn maar toch....

Lieve Brigitte,

wees zuinig op al die fijne mensen om je heen en blijf genieten van alles wat het leven verder nog in petto heeft.

En..."last but least''....dat we nog heeeeeeel lang collega's mogen blijven.

Dikke kus, 

Corry

Pffffffffffffffffffffffff wat een verhaal zeg! 

O Ja...nogmaals van harte gefeliciteerd!