Mazzel in 1976

Ik woonde vrij dicht bij school en kwam dus geregeld te laat. Ook aan het begin van het schooljaar 1976-1977: de 5e klas. Kom ik aangerend, deur van de klas van C. Asman al dicht, toch vlug naar binnen, meteen op de lege stoel gaan zitten, en .... jawel, had ik ff mazzel: ik zat naast het mooiste meisje van de school !!!

Dirk

"Und doch, welch Glück, geliebt zu werden!

Und lieben, Götter, welch ein Glück." (JWvG)

Mijn zus wordt vijftig (2)

kleding in de jaren zestig - zeventig.

Wat vond Oma het toch leuk als Brigitte hetzelfde aan had als haar nicht Toinet die iets jonger dan haar was.

Ka.

Lieve Brigitte,

Je maakt al ruim 30 jaar deel uit van ons leven. Zoals vele anderen hebben wij alleen gezellige herinneringen aan jou. Jouw rustige aanwezigheid en goedlachsheid weet eigenlijk alle bijeenkomsten op te fleuren.   We vonden het geweldig dat jullie ook onze vakanties in Zoutelande en Ameland extra gezellig wisten te maken door even een paar dagen aan te wippen. Bijgaand een zeer jeugdige foto op de bank van de "eend" in onze tent in Zoutelande. We hopen dat de komende 30 jaar in dezelfde harmonie zullen verlopen en je bent altijd welkom in de Puccinistraat of op ons vakantieadres. Van harte proficiat en nog vele gezonde jaren toegewenst.

PECH IN 1976....

Tja, ik was dus een jaartje jonger maar toch kwam ik op een gegeven moment in hetzelfde jaar als Dirk en Brigitte. Alleen moest deze sufferd natuurlijk ook een jaartje overdoen zodat dat al snel weer over was. Enfin, ik kwam dus op 't fietske (en later de Puch) uit Vught en als ik dus wat later was kon ik de tijd nog wel goed maken: daardoor nooit te laat op school en dus ook niet op het vrije plekje naast het mooiste meisje van de school! Wat een pech!

TOCH OOK WEER MAZZEL..

Want een van mijn beste vrienden kreeg dus wel verkering met 't mooiste meisje en die was dus altijd dicht in de buurt ("Dream on Boy"!).

En nog meer mazzel toen Brigitte ook nog eens met de Boys op vakantie ging: leuk voor ons maar toch ook weer pech voor Brigitte!

Brigitte, proficiat en dikke kus,

Coen

Een trip door memory lane

Door de jaren heen (deel 1)

(Vanaf 1976)

Daar sta je dan als bleu Havo-klantje op het grote Jacob Roeland. Je voelt je als een kat in een vreemd pakhuis, verlegen, blozend bij elk oogcontact. Zo snel mogelijk de klas in en zo ver mogelijk naar achteren gaan zitten, hopen dat je niet opvalt. Frans van Pater Snijder, en daar zit je weer, lekker in het zonnetje bij het raam.

Wow, daar komt iemand binnen, die hadden we nog niet gezien. Mooie meid, pittig.

Sjeezus, ze komt naar mijn tafeltje toe. Hellup, wat nu!!

Gelukkig, Reinout Abbing, de bink van de klas, vraagt of ze naast hem komt zitten.

Potverdrie, ze doet het niet, maar loopt gewoon door.

“Hallo, ik ben Brigitte, wie ben jij”? Blozekriekske schrikt zich lam, maar slaagt er toch in om zijn naam te hakkelen.

Dit was mijn eerste kennismaking met Brigitte Hopstaken. Het begin van een lange, en vooral mooie, vriendschap. Lekker ongedwongen samen over van alles en nog wat kletsen, heerlijk.

De mannen vechten bijna letterlijk om haar gunsten,  het lijken de middeleeuwen wel, maar Brigitte kiest uiteindelijk gewoon zelf voor degene die ze het leukst vindt. Dirk dus.

We hebben uren gepraat, bij Becoloth, op vakantie, zomaar overal, hadden weinig geheimen voor elkaar. Foto’s van het feest bij de familie Hopstaken die goed zijn voor een heel eigen verhaal van alle mensen die er geweest zijn. Het was een legendarisch feest, en het wordt eigenlijk met het jaar beter, omdat de verhalen sterker en het geheugen zwakker worden. Moet kunnen.

Gerrit

Gerrit zit linksonder; Coen staat (2e van rechts)

Net zo jong en blond als Madonna

Hé hallo Brigitte jij bent net zo jong en blond als Madonna,

Ja, in the seventies leerde ik jou kennen. In het zelfde jaar fietsten wij voor het eerst naar het JRL. Jij vanuit Best en ik vanuit Vught. Hé mazzelaar dan had jij dus altijd wind mee want wij hadden altijd wind tegen (ja hè Coen?).

Heb erg gezocht naar foto’s uit die tijd, zelfs nog even aan Sabine gevraagd. Haar archief is véél netter dan het mijne. Maar helaas zij kon ook niets vinden waar jij op stond, alleen nog wat spul wat we op de reünie al gezien hebben. Vond er alleen nog een van mezelf van een feestje uit die tijd. Was jij daar ook?  

Zo herinner ik mij de seventies, als één groot feest, en volgens mij doe jij dat ook. Jij was ook altijd heel vrolijk met een heel aanstekelijke lach. Wij hebben aardig wat overeenkomsten met ons apotheken bestaan (nog bedankt voor de inspiratie), en zijn allebei nog steeds heel gelukkig met het vriendje wat we op het JRL aan de haak geslagen hebben.

Verder weet ik nog dat we met jouw kever naar een feestje van Emile in Nijmegen geweest zijn, iets met maffia, roulettetafels en een in scène gezette inval van de politie.

En….. héél veel Becoloth natuurlijk, leuk dat je daar ook was met de reünie.

Nou Brigitte alvast van harte gefeliciteerd  maak er met Dirk en kinderen een mooi feestje van.

Liefs Mariëtte

Verzekerd van een glimlach

Brigitte,

50 jaar. Daar heb ik er 5 van meegemaakt: 5 dagen in de week, de schooluren en wat uurtjes in de kroeg. Vakantieweken er vanaf trekken en ik hou nog geen 1 procent van die 50 jaar over. In de afgelopen 30 jaar heb ik haar 4 uurtjes gezien. En toch denk ik haar te kennen. Hoe kan dat nou? Plausibele verklaring: Brigitte is eerlijk, open en spontaan. Ik heb bloedserieuze gesprekken met haar gehad, en toch nooit zwaar. Sommige mensen hebben dat. Vorig jaar hadden we onze eerste reünie van school. Mensen veranderen, maar hun stem, hun manier van praten, de humor, die blijft onaangetast. En als ik aan Brigitte denk, dan hoor ik haar lach. Die typische lach, een veelzijdige lach, hoog, laag, ingehouden, maar vooral ook uitbundig. Als ik aan Brigitte denk vormt zich een glimlach op mijn gezicht.

Hoe Dirk en Brigitte bij elkaar zijn gekomen, weet ik niet zo goed. Als ík had moeten matchen weet ik niet of ik hen bij elkaar had gebracht.

Maar als ik denk aan de manier van praten en lachen van Dirk, dan kan het niet anders dan dat die twee goed bij elkaar passen. 

Brigitte, gooi er nog wat jaartjes tegenaan,

dan blijf ik al die tijd verzekerd van een glimlach,

als ik aan je denk.....

Emil

Hoi Brigitte, oeps,

Na diep graven in mijn geheugen, weet ik het weer. Het eerste meisje waaraan Dirk meer aandacht gaf dan aan zijn vrienden.

Ik dacht al meteen. Oeps, hij heeft het nu wel heel echt te pakken. Afgelopen zijn de ellelange stapavonden, onze op cultuur gerichte vakanties te Zoutelande en natuurlijk onze ontelbare avonden van samenstudie.(Zijn toenmalige kamer was denk ik een voorloper van een J.O.P.)

In mijn beleving was het de eerste echte relatie in onze vriendengroep.

Was ik er blij mee!!???    Nee!!!!

Voor het eerst stonden wij vrienden op het tweede plan. Dat was wel effe wennen.

Eerlijk gezegd begreep ik er toen weinig van. Je had in die tijd wel relaties, maar zo serieus??

Maar ja, gaande de jaren Brigitte, ben ik er toch steeds meer van overtuigd geraakt dat van de vele stappen die hij in die tijd heeft moeten maken, dat uiteindelijk toch wel de beste is geweest.

Brigitte, het mooie aan jou vinden wij dat je gewoon bent wie je bent: Brigitte. Een in onze ogen (h)eerlijke spontane gastvrije meid, waar je op kunt bouwen!!

Allerlei leuke momenten passeren de revue als er teruggedacht wordt. Een paar voorbeelden.

Allereerst het optreden tijdens jullie bruiloftfeest in de Braken, het voetbalweekend in Waimes (bij malmedy) met de Irish Wisky en natuurlijk het inmiddels door Gerrit gedoopte legendarische feest bij jullie thuis. Op die foto Luc in innige omhelzing met Henk...............

Maar ook je vriendschap en kracht komen naar voren bij "zware" momenten zoals rond het overlijden van Ad.

Het mooie is dat als we elkaar zien, het even is van "hoe is't?" en daarna is het gewoon weer ouwe jongens krentemik zoals Anja hier dat zo mooi zegt.

Brigitte!!  van harte gefeliciteerd van ons allemaal!!

Anja, Luc, Guus, Bart & Steef

Foto uit 2008, terras Becoloth. Luc zit 3e van links.

Brigitte wordt 50, ’n feestelijke dag

Met haar in ’t zonnetje

Het leven hijst de vlag!

Eind oktober kreeg ik ’n kort, maar krachtig mailtje:

“Brigitte wordt binnenkort 50 en daarom heb ik een website geopend. Misschien weet je nog iets?”

Zo onverwacht, maar ook zo leuk. Het riep allerlei herinneringen op uit die late jaren 70. Het deed me meer dan ik zelf verwacht had. Waarom, zul je je misschien afvragen?

Nou laat ik proberen daar ’n antwoord op te geven. Allereerst verraste het me dat je al 50 wordt Brigitte….hoewel als ik er logisch over nadenk….dan is het zo gek nog niet. Leuk daarbij is dat ik 15 november a.s. 50 wordt….schept toch ’n band vind ik…

Plus het feit dat we dus allebei Schorpioen zijn, uit Best afkomstig zijn, weten wat het is om door weer en wind door de regen te fietsen, Dirk kennen en op ’t JRC gezeten hebben.

Daar heb ik Brigitte leren kennen in 1976. Straight from the Bracbant HAVO naar het Jacob Roelant Lyceum.

Het was 5 atheneum, het klaslokaal op de eerste verdieping in ’n hoek. De opstelling in de klas was een enorme U. bankjes tegen elkaar geschoven. Op die manier was het mogelijk iedereen in de klas te zien. Volgens mij was het maatschappij leer of zo iets….niet belangrijk, maar voor mij fantastisch. Ik zat namelijk naast Brigitte…in eerste instantie dacht ik dat ze van Scandinavische origine was, want heeel, heeeel blond, maar met een prachtig mooie bruine huidskleur. Niks was minder waar, ze kwam doodgewoon uit Best, net zoals ik trouwens. Daarnaast bezit Brigitte over een ontwapende gulle lach. Niet alleen de uitdrukking op haar gezicht maar ook het geluid wat ze daarbij maakt is me altijd bij gebleven. ’T Is gewoon ’n lekker ding, zeggen ze tegenwoordig! Afijn tot zover de uiterlijkheden. Brigitte was diegene die het initiatief nam in de klas. Volledig ontspannen en cool begon ze een gesprek over ditjes en datjes… Hoewel ik al ’n vriendin had vond ik die aandacht van haar enorm leuk….De les maatschappijleer was de laatste les van die dag, en aangezien we beide naar Best moesten. Fietsten we die lesdag bijna altijd samen naar huis. Toch mooi 45 minuten extra om het over koetjes en kalfjes te hebben…. Vanaf die dag ook, gingen we standaard naast elkaar zitten in die bewuste les, want dat was het enige lesuur in de week wat we gemeenschappelijk hadden. Dat lesuur werd een soort Keek op de Week, waar de ontwikkelingen van de afgelopen week op school doorgenomen werd.

Gaandeweg werden die gesprekken echter ook steeds serieuzer en diepzinniger. Het ging over haar familie, mijn familie wat je later wilde worden of zeker niet en één les weet ik me nog heel goed te herinneren toen ging het over jongens en wat Brigitte eigenlijk leuk vond of belangrijker eigenlijk wie. Handig als ze in die tijd al was, ontweek ze m’n vraag en ging vertellen dat ze op donker haar viel (jammer, ik was donkerblond). Afijn verder vond ze wel dat ik een mooie mond had, maar in de klas had Dirk van Alphen de mooiste ogen, maar bovenal de mooiste wimpers…nl. zoo donker en lang… De weken daarna ging het in de gesprekken steeds vaker over Dirk….uiteindelijk weten we hoe het afgelopen is….ben echter benieuwd hoe je hem nu versierd hebt. Want Dirkie leek onaantastbaar. Hij en z’n vrienden waren onafscheidelijk….daar kon in 76 en 77 geen vrouw tussenkomen, op één na dan. Brigitte!

Wat natuurlijk ook niet onvermeld mag blijven was ons gezamenlijk feestje eind 76 (dacht ik) bij Brigitte thuis in de garage. De aanleiding weet ik NU weer, nl onze gemeenschappelijke verjaardag. Het was echt ’n knalfuif…..echt er werd jaren later nog over gesproken. Sterker nog afgelopen reunie in 2007 kwam Charles van Liempd er weer op terug en natuurlijk ook Luuk Denteneer, waarmee ik samen op de foto sta bij het stukje van Gerrit.

Als laatste mag niet onvermeld blijven dat Brigitte ook een verpletterende indruk heeft achter gelaten bij mijn familie….en dat door haar konijn.

De aanleiding weet ik niet meer, maar het kwam er op neer dat het Konijn van Brigitte een aantal weken bij mijn ouders heeft gelogeerd. Ik neem aan tijdens haar vakantie…..

Afijn nadat het konijn al weer lang en breed naar de Eindhovenseweg was werd er om de haverklap bij mij geïnformeerd hoe het met het konijn van Brigitte was gesteld…..eigenlijk denk ik dat ze bedoelden hoe het met Brigitte was. Zelfs vele jaren later werd er aan mij gevraagd of ik nog wel eens contact had met dat mooie meisje van dat konijn.

Jaah, zei ik vanmorgen tegen mijn vader, ze wordt morgen 50!

Een grandioze dag gewenst met z’n allen en Brigitte van harte gefelicislagroomtaart en nog heel veel gezonde jaren

Groet

Henk Hoppenbrouwers

Tante Jo, part 4

"Lehrermilch"

Lieve Brigitte,

Als mijn geheugen mij niet in de steek laat, heb ik je voor de eerste keer ontmoet op een verjaardagsfeestje bij de familie Denteneer. Je was voor mij één van de spontane J.R.L.-meisjes. Pas later begreep ik dat je wel speciaal was, want je was de vriendin van Dirk. Ik zag je steeds vaker bij ons thuis; verjaardagfeestjes, etentjes, Sinterklaas, Kerstmis, etc.

Zo gingen we ook een keer met de hele familie 2 weken op wintersport, waarbij ik (als vrijgezel) met Dirk en jou de slaapkamer moest delen. Het liep 's avonds vaak zo uit de hand dat we 's nachts geen "last" van elkaar hadden.

Jammer dat de wintersport niet zo jullie ding is, anders hadden we wellicht nog de nodige "Lehrermilch" kunnen drinken.

Gelukkig houden jullie wel van vakanties in zonnige oorden, waar we elkaar regelmatig hebben getroffen.

Groetjes,

Jean-luc

 Als toch iemand de 1e moet zijn,

Brigitte,

ALVAST VAN HARTE GEFELICITEERD

Iemand moet de eerste zijn, als ik het van onze [oude] vriendenkant mag bekijken, dan is het misschien wel net zo mooi dat het een geweldig individu is als jij. Ook altijd nuchter gebleven. Ideaal voor Dirk natuurlijk.

De verhalen zijn denk ik wel verteld. Foto's van ons gezamenlijk heb ik helaas niet kunnen vinden.

Ik wens jou een prachtige verjaardag en nog vele prettige en gezonde jaren toe.

dikke vette kussen;

John 

Post van Elly

Lieve Brigitte, Tijdens de zomervakantie van 1976 kampeerden we samen met de 2 Jolanda`s in Renesse. In bikini en op klompen dat durfde alleen jij! Nog één nachtje slapen en dan word je 50! Geniet van een geweldige verjaardag! Veel liefs, Elly

Die ene Kus

De Seventies is toch echt iets van ons, wat ons ook bindt. Hier kruisen onze levenswegen, eerst nog onopgemerkt, dan wat intenser maar nog op gescheiden rijstroken, en tenslotte wordt het die ene weg, de onze.

Zo rond 1973 heb ik je op school al eens stiekem bekeken. Ik kende een meisje ‘Hopstaken’ in Boxtel en wilde wel eens weten hoe de Bestse variant er uit zag. Wat ik zag was een blond meisje op lange benen, met links en rechts wat bollingen, ook wat gezetter. Als ik me niet vergis nog niet echt in hippe kleding. Bij dat eerste visuele contact bleef het even. Ik had wat probleempjes in de tweede klas en mocht die dus eens overdoen. Daardoor zaten we niet meer in dezelfde jaargang.

De jaren op het JRL …., inmiddels alom geprezen en gemythologiseerd, en ja, ik ben ook een ‘believer’: de verhalen kloppen, allemaal, zelfs de tegenstrijdigheden zijn uit te leggen. Het waren topjaren. De reünie in 2007 was het bewijs dat het bijzondere lichting was. En natuurlijk hoorde jij daar ook bij.

Op een van de KK feesten moeten we elkaar wel gezien hebben. Heb je ook staan swingen bij Massada? Of op de opzwepende muziek van die (op het schoolplein) legendarische band Sight? Bij Rosa King?

Had je ook een Rijam-agenda? En een “pukkel”. Op die van mij had ik “Deep Purple”, “Jimi Hendrix” gekalkt, en nog wat van die spreuken en symbolen.

Met de raket die tijd heet zijn we al aanbeland in de tweede helft van die Roaring Seventies.

Toen zag ik toch echt een andere Brigitte: ik was helemaal perplex, en ja, smoorverliefd…. Het begin van de vijfde: mazzel.

Ik zat niet alleen bij Aardrijkskunde naast je, maar ook bij Engels, jeweetwel van ‘Regio-woordjes’, kopieën uit een Engelse krant en een in jouw ogen wat bevooroordeelde lerares. Aan die lessen en de bijbehorende boeken heb ik wel speciale herinneringen. Een detail: ik geloof dat ik later een van je boeken heb gehad. Daar zat een bijzonder lekker luchtje aan. Toen ik dus (?) in de 6-de aan het leren was, was jij daar ook aanwezig.

Over luchtjes gesproken. Da’s nou net een van die dingen waar internet helemaal niks mee kan. Maar denk ‘patchouly’ en er komt een moment dat je wat higher wordt. Ik wel destijds, met mijn verliefde kop in de wolken.

En toen die ene avond, eigenlijk de laatste kans dat onze levensbanen elkaar niet alleen zouden treffen, maar ook daadwerkelijk zouden samenvloeien. Als er toen niets was gebeurd, hadden we elkaar waarschijnlijk niet meer gezien.

En natuurlijk nam jij het initiatief: aan het einde van het KK-eindexamenfeest kwam je langs de tafels achterin de zaal (bij de in/uitgang). Met een paar vrienden zaten we daar strategisch opgesteld, zeer waarschijnlijk met een Jupiler in de ene hand en een half-zware DE in de andere. Stoer te wezen (tenminste dat vonden we zelf). Jij komt op me af. Of je nog iets zei? Ik ben het helemaal vergeten door het moment dat volgde: …..

Je kuste me vol op de mond, meteen een hele echte, zullen we maar zeggen. Ik was volledig overdonderd! En had een onbeschrijflijk, heerlijk gevoel. De vlinders in mijn buik roerden zich. Zweefde ik? Echt, dat moment was een van de gelukkigste uit mijn leven.

En toen? Volgens mij was het meteen echt aan. Diezelfde avond nog gingen we samen naar een ander feest, zette ik je af bij het station (op weg daarheen met de nodige amoureuze tussenstops) en spraken we af. Ik voelde me geweldig.

Hoewel de verliefdheid zeker niet minder werd, was er toch een aparte ontwikkeling in ons treffen: eerst stond ik ruim van tevoren op het station te wachten; gaandeweg vertrok ik wat later en kwam ik je halverwege de Stationsstraat tegen, om dan toch maar voor het meest praktische te kiezen: afspreken in de Molenstraat. Dat ging daarvoor met mijn vrienden ook altijd goed.

Ik meen dat ons vader half zat te slapen voor het achtuurjournaal, toen ik jou voor het eerst mee naar huis nam. Ergens zal hij nog wel gevraagd hebben: "en wat doet vader? "

Feesten waren er zat. Natuurlijk mocht je ook al snel bij ons blijven slapen. Toen we na een feestje wat later thuiskwamen was ons vader “not amused”(en aangeschoten) en bracht je naar huis! Daar is nog lang over nagepraat ..

Ons moeder maakte ook excuses aan jullie Pap en Mam voor die wilde haren en slordige kleren van Dirk.

Maar in die weekenden heb je op een bijzondere manier een stukje van mijn oude leventje gezien, van mijn jeugd kunnen proeven en die was prima. En niet te vergeten: zo heb je een bijzondere relatie met mijn moeder gehad.

Ons moeder vond het wat fijn om wat vrouwvolk in huis te hebben. Jij hebt ze meegemaakt bij het avondeten, bij de lunch, bij het boodschappen doen, bij het ontbijt. Bij de herrie van al dat manvolk, al dan niet beneveld. En terwijl het sterke geslacht nog lag te ronken, dronk jij een koppie thee met ons moeder.

Je hoorde er natuurlijk al snel bij. Ons vader en moeder waren 25 jaar getrouwd en dat werd gevierd. Even vlug nog “en Brigitte” bij het boekje zetten. Daar zorgde de schoonzussen in spé wel voor.

Vakantie in Zeeland samen met de boys. Weet je nog die pan met aardappelen? Het jaar daarop naar de Franse kust. Renaultje 10 in de prak in Blankenbergen. Later naar Engeland, met 1 fiets op en 1 fiets in de Kever. Op onze terugreis moest ik ons Kevertje langs de douane duwen.

Mijn kennismaking met de Hopie-tribe moet ook toen hebben plaatsgevonden. En ik werd warm ontvangen. Voelde me snel thuis en op mijn gemak (hoewel ik niet begreep waarom jullie van die grote soeplepels hadden, en het leuk vonden om mijn lekkere glas chocolademelk stiekem om te gooien).

Och, die jaren ’70. Ik kan er nog uren over doorlullen.

Het was een mooie tijd.

En wij begonnen toen onze gezamenlijke tocht.

 X Dirk