Mijn zus wordt vijftig !
En dus een verzoek per mail gehad of ik iets over haar wist te vertellen.
Graag snel wat aanleveren was het verzoek. Maar ja, we zijn net terug van onze geweldige reis met onze tante naar Engeland. Toch alvast even een stukje maken.
60-er jaren
Ik ga in mijn gedachte terug naar 25 februari 1962 in de Rogier van de Weijdenstraat in ’s Hertogenbosch. Want vanaf deze datum maak ik een deel uit van haar leven.
In mijn gedachte is dit een groot huis. (Ben er later nog eens geweest en toen viel het wat kleiner uit dan in mijn beleving). Ik was een baby, peuter en kleuter in wording daar, en ik denk dat het wel een leuke tijd was. Of Brigitte en ik daar veel ruzie hadden? Ik zou het echt niet weten, maar ik denk van niet omdat dat later ook niet zoveel voor kwam.
Ik weet alleen dat we daar ieder onze eigen kamer hadden, op die van mij hingen Dikkertje Dap gordijnen. Ook kwam daar onze eerste stereo-installatie van natuurlijk Philips en vandaag de dag is dit meubel zonder de electronica nog in jullie huis te vinden.
We kregen ook zo’n leuk rood singletje met een verhaaltje erop. Ik vond alleen kant 1 leuk. Op kant 2 kwam namelijk de grote boze wolf voor die Roodkapje en Oma opat.
Brigitte was een vrolijke meid, die regelmatig viel. Dus blauwe plekken en een paar dagen voor je communie een gat in je hoofd boven je oog. Dit is op de foto’s trouwens niet terug te zien.
Ik denk dat er op jouw communie ook wel een taart is geweest die bestond uit drie. Daar zorgde oma voor; van de bakker bij haar in het winkelcentrum.
Als je zo aan het schrijven bent komen er telkens weer andere herinneringen naar boven.
Eind 1966 zijn we naar Best verhuisd, want ons Pa werkte bij Philips en dat was wat dichterbij.
Voor Brigitte moet dit een grote overgang zijn geweest, want in Den Bosch zat ze in een klas met alleen maar meiden, en in dit nieuwe dorpje -wat al erg vooruitstrevend was- kwam ze in een gemengde klas. Voor zo ver ik weet zaten er ook nog een paar van die lieverdjes in waar je de eerste tijd wat last van had. (Kom zo gauw niet op de naam) Daar werd je al snel bevriend met Mia Leenders, en dit is zeker op de lagere school altijd je beste maatje geweest. Nu nog kom je elkaar wel eens tegen in het dorp, en maak je regelmatig een praatje.
In Mei 67 werd ons broertje Peter geboren, helaas was het huis niet berekend op 4 kinderen, dus moest je vanaf die dag je kamer delen met je zus: 2 Bedden naast elkaar, metalen frame met pastel hout ertussen. Maar wel 2 aparte bedden. Hebben we veel last van elkaar gehad op onze kamer?? Ik denk het niet, komt niks naar boven.
Ik denk nog aan de Sinterklaasavonden thuis, Papa druk in de weer en wij vol spanning wachten.
Oma met haar schort aan waarvan de zakken uitpuilde, en wij maar zingen. Dan in eens was daar al dat strooigoed, nooit geweten dat ze dat zo deed.
Tot zo ver even de jaren zestig, wie weet schiet me in de loop van de tijd nog wel iets te binnen.
Ka.
De Hopie-tribe
Brigitte groeit op en de foto’s bewijzen het: altijd met een lach. Ma Hop kan zich wel herinneren dat ze nogal eens een gat in haar knie had, weer gevallen. In de loop van de jaren krijgt de Hopie-tribe meer vorm, het gezin breidt zich uit. Gerry was er natuurlijk al, haar grote, stoere broer, met Zündap en al. In de 1e helft van de ’60 een zusje erbij, Karin, en in de 2e helft een klein broertje, Peter. De laatste werd voor vanalles ingezet: levend speelgoed, in de poppenwagen, mee naar school.
De familie ging ook graag naar zee, vooral naar Ouddorp. Hieronder een kiekje uit die tijd.
Lieve Brigitte, 50 jaar waar blijft de tijd!
Nog zie ik je binnenkomen en door de juf voorgesteld worden in de tweede klas van de lagere school. Blonde haren in twee staartjes en een lach op je gezicht, en jawel het klikte goed tussen ons en we werden twee echte vriendinnen.
Ook in jullie gezin werd ik hartelijk ontvangen, kon goed opschieten met je oudere broer Gerry, je jongere zus Karin, je jongere broer Peter en vooral met jouw ouders. Vaak mocht ik met jullie mee naar jullie familie in Den Bosch.
De jaren op de lagere school waren we dikke vriendinnen, maar jammer genoeg scheidde onze wegen zich na deze tijd. Jij ging naar de middelbare school in Boxtel en ik naar Best. Sinds die tijd was het contact minimaal, maar als we elkaar dan tegen kwamen, voelde het weer goed.
En dat is zelfs nu nog zo. Minimaal contact, maar zien we elkaar, kletsen we weer net als vroeger.
Ik zou zeggen, Brigitte op naar de volgende 50, in goede gezondheid en geluk samen met Dirk, Arthur, en Simone.
Van harte gefeliciteerd namens je jeugdvriendin Mia en haar man Albert.
Snel hoop ik je weer te zien om te vragen hoe het voelt om 50 te zijn want ik ben immers in maart aan de beurt.
Mia xxx
Een noot van de redactie: ook Brigitte kan zich dit allemaal nog héél goed herinneren en weet ze dat ze bij Mia thuis altijd ook heel erg welkom was. Het was altijd gezellig. Bijzonder leuk vond Briggus de bezoekjes aan opa en oma op de boerderij. Allemaal echte Brabantse gastvrijheid.
Televisie bij de Hopstakens
| Dat ook de Hopie-tribe een gezin is dat er altijd vroeg bij is, bewijst onder meer het vroege intreden van de allernieuwste producten: de DAF, de televisie, de meeste, vaak electrisch aangedreven keukenapparaten, en veel later: de video (V2000 !), de computer etc. Het lijkt erop dat de volgende generaties hierdoor ook een zekere verslavingsgen hebben ontwikkeld om de nieuwste gadgets aan te schaffen: geld moet rollen. |
Tante Jo, part 2
ABC voor Brigitte
Wat leuk zo'n site !! Al lezend kwamen er een heleboel jeugdherinneringen naar boven en besloot ik om mijn herinneringen in een ABC te gieten.
A : Brigitte zat in eind jaren 70 op de opleiding voor Apothekersassistenten.
Ik wilde altijd graag onderwijzeres worden maar werd niet aangenomen op de PABO. Dus toen kijken op een open dag bij Brigitte op school en ik was meteen om. Leuk dat maken van zalfjes enz. Daarna zijn we heel wat keren samen naar de beurs voor Apothekersassistenten geweest. Het leukste daarvan waren alle dingen die je gratis kreeg. Wij gingen alleen naar die kraampjes waar we iets leuks kregen en gingen meestal met tassen vol naar huis.
B : Mijn vader en moeder waren bij de Bowlingclub en wij gingen met z’n allen heel wat toernooien af. Toen zij 25 jaar getrouwd waren, hebben we samen met de familie Hopstaken liedjes gemaakt. Dat was leuk. Het leukste liedje vond ik “Bowling, Bowling, Bowling”, gemaakt op de melodie van Rawhide. Sindsdien maak ik voor veel bruiloften en feesten liedjes maar dit vind ik de allerleukste.
C : Als echte Bossenaren gingen wij (Erik, Gerry, Brigitte, Karin, Peter en ik) toen wij klein waren, elke Carnavalsvakantie bij oma logeren.
We versierden heel de tuin en kamer en liepen allemaal dagen verkleed rond. Oma en tante Sjee sjouwden dan met ons alle optochten af. Brigitte en ik waren dan meestal hetzelfde verkleed. Ook alle buurkinderen kwamen bij oma in de versierde tuin carnaval vieren. Wij hadden daar in de achtertuin van oma ons eigen carnavalsbal.
D : Als wij samen logeerden bij Oma, bij jullie of bij ons, konden we ’s avonds uren in bed liggen praten over onze Droomprins. Er kwamen er veel voorbij : Floris, Thierry de Slingeraar, Valiant, Rob de Nijs, Willem Nijholt, Jeroen Krabbé en nog veel meer. Soms ook wel eens echte jongens die wij kenden. We zouden dan allemaal met z’n allen in een groot kasteel gaan wonen. Nu hebben we allebei onze eigen ‘droomprins’ waar we al jaren mee getrouwd zijn en ons eigen kasteel. Ook hadden we zo’n liedje van “Wij doen samen met een vrijer”. Ken je dat nog? Ik ken alleen de eerste zinnen nog: “Wij doen samen met een vrijer. Hij heet Nico, Nico Meijer”. Jij had er een hele dans bij gemaakt.
E : Iedere zomervakantie als wij bij Oma logeerde gingen we naar de Efteling.
Met z’n allen (Oma, Gerry, Brigitte, Karin, Peter, Erik, ik en Tante Jo) met de bus van uit het station. Tante Jo altijd mopperend omdat ze mee moest. Een rijdend boodschappenkarretje mee, vol met broodjes en lekkers. Ook de zwemspullen gingen vaak mee. Er was zo’n groot zwembad met olifanten die water spoten. Jammer dat die nu weg zijn. Uren in de rij staan voor het sprookje van Fabiola, toen onze lievelingsattractie. Nu kun je daar zo doorlopen. Als er broodjes over waren, mochten we ze aan de vissen voeren. Die waren heel groot en gulzig en stapelden zich in het water op een grote hoop om het brood op te eten. Als ik in de Efteling ben wil ik altijd weer de vissen voeren, maar er staan nu bordjes dat dat verboden is.
F : Familie. Zo’n grote familie hadden we natuurlijk niet. Mijn vader had 1 broer die veel jonger was en waar het niet al te goed mee klikte. En dan natuurlijk de familie Mulders uit Oss. Ook daar hadden we niet veel contact mee. Maar jouw moeder en mijn moeder waren twee handen op een buik. Uren konden zij aan de telefoon hangen en alle nieuwtjes werden besproken. Ook deden wij heel veel samen. Altijd logeren of op bezoek bij Opa en Oma Mulders.
Veel verjaardagen, feesten enz. werden samen gevierd. Altijd was het heel gezellig. Toen wij allemaal ouder werden en onze eigen weg gingen, werd het contact wat minder. We bleven wel op de hoogte via ons mam en jullie mam. Nu ons mam alweer 8 jaar dood is, hebben we jammer genoeg nog maar zelden contact. Maar als we elkaar zien is het weer als vanouds.
G : Onder het huis van Tante Riet en Ome Piet zat een Garage. In deze garage mochten Gerry, Brigitte, Karin en Peter altijd disco-feesten geven. Dat vond ik geweldig, wij hadden niet zo’n garage thuis. We waren dan met z’n allen een hele dag bezig om de garage in te richten met discolichten en kussens op de grond. Ook maakten we een echte bar. De volgende dag alles opruimen, maar dat gaf niet want de fuiven waren altijd geslaagd.
H : Brigitte had al heel vroeg een vriendje en ging ook heel vaak naar feestjes. Ik was niet zo’n uitgaander toen. De eerste grote fuif waar ik naar toen ging was op school bij Brigitte. Ik mocht met haar mee. Wat was dat gezellig ! Toen kreeg ik de smaak te pakken. Er werd toen het nummer “Horse with no name” gedraaid. Ik vond het een prachtig nummer. Altijd als ik dit nummer op de radio hoor moet ik aan mijn eerste grote fuif denken waar ik met Brigitte naar toe ging.
I : Wij hadden al vroeg iets met Insecten. Toen jullie nog op de Rogier van de Weydenstraat in Den Bosch woonden, gingen we vaak lieveheersbeestje vangen. Er waren daar heel veel van die wilde rozenstruiken. Die zaten vaak vol met lieveheersbeestjes. Wij probeerden dan altijd de oudste (die met de meeste stippen) te vangen. Later, bij oma, gingen we bijen vangen. Een glazen pot met deksel. Heel voorzichtig de pot en deksel om een bloemetje en zo de bij vangen. We wilden zo veel mogelijk bijen in een pot hebben. We hebben ook wel eens een pot met bijen begraven. Een jaar later wilden we die opgraven om te kijken hoe de lijken er dan uitzagen. Hebben we dat ooit gedaan ??
J : In onze Jeugd hadden we veel contact doordat onze ouders zo vaak bij elkaar kwamen. Later toen we ouder werden hadden we iets minder vaak contact, maar altijd was het weer gezellig. We raakten nooit uit gekletst. We hebben zelfs een tijdje brieven naar elkaar geschreven. Ik ben ze laatst nog eens tegengekomen bij het opruimen van de zolder. Leuk om terug te lezen wat ons zo bezig hield in die tijd.
K : Als ik bij Brigitte logeerde of we logeerden met z’n allen bij Oma waren Brigitte en ik het altijd eens met elkaar en deden vele dingen samen. Karin was er ook altijd, maar mocht dan niet mee doen of moest baby zijn. We hebben haar we veel gepest vroeger. Sorry, Karin !! Dat bedoelden we niet zo, maar ik vond het altijd zo leuk om even een zus te hebben en wilde haar dan liever niet delen.
L : Opa en Oma hadden een koffer vol met allerlei LP’s vol met Nederlandstalige liedjes. Van Vader Abraham, Heintje en Wilma tot Denny Christian. Wij luisterden deze liedjes wel honderd keer. Schreven de teksten op. Steeds maar weer een stukje terug omdat we het nog niet helemaal wisten. Als we dan alle teksten hadden maakten we onze eigen play-back show.
M : In de platenkoffer van oma zat ook een LP van Dorus. Wij kenden alle liedjes en hadden ook hiervan alle teksten opgeschreven. Ik kan nu nog alleen maar “Zorg dat je erbij komt” en “Twee Motten” herinneren, er moeten toch veel meer liedjes op die LP hebben gestaan. Laatst was ik op een feest waar we gingen karaoken. Daar kwam ook het nummer “Twee Motten” voorbij. Tot mijn grote verbazing kende ik nog heel de tekst.
N : Toen we een jaar of zestien waren gingen wij samen kamperen in Renesse.
Gebracht en opgehaald door onze vaders. Voor het eerst was ik aan het kamperen en alleen op vakantie. We hebben toen heel wat Negerzoenen en augurken gegeten. We hadden een groene tandem gehuurd en daar hebben we heel wat mee af gereden. Helemaal over een afsluitdijk naar Ouddorp, want daar was een vriend van jou op vakantie.
O : Jouw vader, Ome Piet voor mij, nam altijd een bijzonder plaats bij mij in. Hij kon altijd zo lief, gezellig en geduldig zijn. Veel anders dan mijn vader.
Hij maakte bij jullie altijd sfeer. Ik vergeet nooit de liedjes die we soms op verjaardagen zongen met de gitaar erbij, “Show me the way to go home”, “Row row row your boat” en nog veel meer liedjes uit de oude doos. Toen hij zo plotseling overleed, vlak nadat oma was overleden, ben ik heel lang van slag geweest. Wij hebben vaak daar samen overgepraat, ook omdat jij hem zo miste.
P : Al die keren dat we bij oma logeerden, speelden wij vaak “Politie en Boefje” of verstoppertje met alle buurkinderen van opa en oma. We waren dan altijd met heel veel kinderen en dat was heel gezellig. Als ik eraan terug denk, kan ik ze nog zo voor me zien. Wel heel raar dat ik hun namen niet meer kan herinneren. Ik weet ook nog dat jij verliefd was op een van die buurjongens. Daar hebben we samen veel over gekletst.
Q : Bij de Q denk ik aan Quiz en bij quiz denk ik aan spelletjes. Wat hebben wij veel spelletjes gedaan. Cluedo, Risk, dat leuke dierentuinspel, Twister en dan natuurlijk Dungeons and Dragons. Wij waren meer bezig met het verzamelen van zeepjes en andere leuke dingen als met het spel spelen. Dit tot ergernis van de serieuzere spelers, Ger en Erik.
R : Mijn vader en moeder hadden zich gespecialiseerd in het maken van Rijsttafels. Ze stonden dan een aantal dagen in de keuken om al die gerechten klaar te maken. Wat was het gezellig als jullie met z’n allen, opa en oma, tante Sjee en wij allemaal aan tafel gingen. Nu maak ik nog wel eens een rijsttafel voor vrienden of familie. Dan moet ik ook meestal aan die gezellige etentjes bij ons thuis denken.
S : Toen wij allemaal zo oud waren dat we niet meer in Sinterklaas geloofden, gingen wij met z’n allen Sinterklaas vieren. Er werden dan stelletjes van 2 gemaakt en je moest dan een surprise maken voor een ander stelletje. Wat waren dit gezellige Sinterklaasavonden, met zoveel fantastische surprises, gedichten, quizzen en spelletjes. Jouw ellenlange gedichten spanden vaak de kroon, zo goed lopend en ongelooflijk goed rijmend.
T : Tante Sjee was onze oudtante en woonde bij opa en oma in. We hebben vaak om haar gemopperd en, als ze weer eens iets dom deed, gelachen. Ik weet nog goed dat ze een keer achterstevoren in de auto ging zitten en jouw vader vroeg of zij soms ging rijden. Ook jij had z’n oudtante, Tante Riet. Zij woonde in zo’n groot oud huis in Den Bosch. Als ik met jou daar mocht logeren was het altijd heel gezellig. Thee drinken uit het kinderserviesje en mariakoekjes besmeren met boter en dan hagelslag erover. Dat was lekker. Het leukste was van die grote oude trapleuning afglijden.
U : Wij woonden Uden en jullie in Best. Die weg hebben we heel vaak afgelegd. Eerst toen we klein waren en mee gingen op visite of naar verjaardagen. Toen ik eenmaal zelf een auto had, vond ik het leuk om bij jullie op visite te gaan. Bij jullie was het altijd gezellig en er was altijd wel iemand thuis.
V : Vaak hebben wij Vadertje en Moedertje gespeeld. Brigitte was Moeder en ik was Vader of andersom. Onze babypoppen Bella (ook dezelfde, alleen de jouwe had bruine ogen en de mijne blauwe) waren de kinderen. Als Karin en Erik mee wilde doen moest Karin ook baby zijn of hond. Dit vond ze niet leuk (logisch toch, denk ik nu) toen vond ik het altijd kinderachtig als ze weer begon te huilen en oma kwam zeggen dat we niet moesten plagen. Erik maakte het niks uit om hond te zijn en blafte trouw als dat nodig was.
W : In onze jeugd waren de zomers altijd mooi en Warm. We gingen dan ook vaak zwemmen. Bij jullie in Best naar het zwembad of in Uden naar het zwembad. Ook hadden jullie zo’n heel groot schotten-zwembad in de achtertuin waar we met z’n allen in konden. Zo’n bad had toen nog niemand. We hebben heel wat uren in dat zwembad doorgebracht.
X : De X, een moeilijke letter en niet veel op te verzinnen. De X staat ook voor kussen. Brigitte bij deze dus 50 kussen voor al jouw 50 jaar. Wat een leeftijd !! Het is niet te geloven dat je al zo oud bent en ik ook bijna. Onze jeugd lijkt zo kort geleden. Nog heel veel gelukkige en gezonde jaren met Dirk, Arthur, Simone, jullie mam, Ger en Tiny, Karin en Hans, Peter en Anita en alle kinderen en aanhang. Natuurlijk ook van Bert, Manouk en Jeroen.
Y : Echt IJdel ben je nooit geweest. Zeker niet toen we jong waren. We waren ons niet zo zeer bewust van hoe we eruit zagen en ons ergens voor schamen deden we zeker niet. Het grootste bewijs hiervan was die keer dat wij met z’n allen naar een grote vliegshow gingen op vliegbasis Volkel. Het was bloedheet en wij hadden het wel een beetje gezien met al die vliegtuigen. Wij zijn toen lekker gaan liggen in de zon. Allebei een korte broek aan en wit bloesje. Dat bloesje moest natuurlijk open, want dan was het minder warm en werden we ook nog bruin. Toen later ons mam en jullie mam er aan kwamen waren ze hevig verontwaardigd (zelfs kwaad). Hoe konden we er zo bij gaan liggen? Wij waren ons van geen kwaad bewust. Dit verhaal hebben we nog vaak gehoord. Hoe oud waren we toen eigenlijk ? Een jaar of 10 ??
Z : Jij bent mijn nicht en 7,5 maand ouder dan ik. Toen wij klein waren, vond iedereen dat wij zo op elkaar leken dat we wel een tweeling konden zijn. Dat kwam denk ik meer door dat we vaak dezelfde kleding hadden. Tante Riet kocht iets voor Brigitte en mama maakte dat dan vaak na. Of we gingen met Oma winkelen en kregen allebei hetzelfde. Karin kreeg dan ook hetzelfde, maar dan in een andere kleur. Ik was daar altijd heel trots op, want ik voelde me dan meer een Zusje van Brigitte en Karin dan een nichtje. Ook met Sinterklaas kregen we vaak hetzelfde van oma. Oma vierde de ene dag Sinterklaas bij jullie en de andere dag bij ons, of andersom. We belden dan vaak met elkaar en zo wisten we vaak al van te voren wat we kregen.
Toinet
Tante Jo, part 3
Ard en Keessie
Mozes kriebel, ja, wat hebben wij eigenlijk meegemaakt van die jaren ’60? Men zegt: “if you can remember the sixties, then you weren’t there”. Zou dat andersom ook gelden ….? Ik bedoel als je je niets meer herinnert, niet als je er niet was … Nou ja, whatever, wij waren er natuurlijk wel, maar in een nog erg beschermde omgeving, bij het gezin en op de lagere school. Nog wat ouderwetse, maar wel échte lagere scholen. Opgroeien in die zo ogenschijnlijk veilige jaren '50 en '60. Jij in Den Bosch en ik in Boxtel. Nog niet op de hoogte van elkaars bestaan: maar toch samen kijken naar Pipo, Ard en Keessie, Floris, Thierry, Kapitein Zeppos.
Maar ook nog Sinterklaas op tafel! Wat een sfeertje toen. Dat was bij jullie net zo. En 's anderdaags !! Wat een geluk.
Er gebeurde van alles in die Sixties waar nu nog over wordt gesproken. Moord op JFK, waarschijnlijk waren we allebei gewoon thuis; maar ergens jeukt er iets in mijn geheugen. Zouden we toch iets hebben meegekregen toen? De landing op de maan: “a big leap”. Daar waren wij zeker bij, in zwart-wit weliswaar, maar ja zoveel kleur is er ook niet op de maan. Onverstelbaar voor ons als kinderen (gek idee ook, het jaar 2000 leek voor ons iets van science-fiction, héél héél ver weg). Dat doet me denken aan de Thunderbirds. Keken jullie daar naar? Anders zeker naar: "Stuif es in".
Broers stapten op brommers; en draaiden nieuwe muziek. Radio Carolina. Of Noordzee? De wereld veranderde, zei men. En wij hoorden dat pas later. Wat gebeurde er bij ons? Jij kreeg er een zusje en een broertje bij. Ik nog een broertje.
Jullie gingen naar zee en …. hé, wij ook! Toen al liepen onze wegen een beetje parallel, ook letterlijk. Er is toch een grote kans dat we tegelijkertijd in de golven hebben gesprongen, of ons hebben laten ingraven in het zand. We zaten dan wel op andere “eilanden”, maar allemaal onder dezelfde zon, de koperen ploert. Die liefde voor de zee is toen toch wel geboren.
Als ik de berichten mag geloven was je een voorbeeldige lagere scholiere; ook het enige meisje dat samen met wat van die bollebozen aan aparte tafels mocht zitten. Bij mij was dat iets anders. Men kon bij mij niet goed bepalen of mijn weliswaar vriendelijke, maar wat afwezige blik te maken had met slaap, luiheid of met mogelijke concentratie van nog niet actieve, maar in potentie nog te activeren hersencellen. (ik ben er nog steeds niet achter), “what the heck”.
Ik geloof wel dat wij, late ’50-ers, geboren goedgelovige goedzakken waren. In de Sixties in ieder geval nog wel. Hé, en nog een overeenkomst: we hoefden allebei niet in dienst.
Wat wij hebben meegemaakt in die Sixties? Alles, het was onze jeugd. Dromen. Spelen. Fantaseren. Heerlijk moet dat zijn geweest, maar ik kan me er niet veel van herinneren (begin weer bovenaan te lezen), jij wel?
Thierry
Meer weten over those famous sixtiess?
Klik eens op: Jaren '60
