Brigitte 50
Moordwijf
Fifties
Sixties
Seventies
Eighties
Nineties
21 th century
Door de tijden heen
Eeuwfeest

Voorpagina op 6 november 1958: "Grote democratrisch zege"

 

 

 

maar het belangrijkste nieuws was natuurlijk

de geboorte van Brigitte

 Daar was natuurlijk wel wat aan vooraf gegaan. Vraag maar aan Riet !

 

Die hadden elkaar al in de jaren '40 gevonden. Dit verhaal moet nog verteld worden.


Zwangerschap en augurken

Tijdens de zwangerschap werd er door Riet elke dag een potje augurken gegeten, dit verklaart de voorliefde van Brigitte voor augurken en ander zuur.

Zij is geboren in de Rogier van der Weidestraat. Om 22:00 uur begonnen de weeën, ’s nachts om 03:00 uur was het zover.

Brigitte was een tevreden baby, maar ze groeide niet hard.

Ze bofte met haar peettante de “ouwe” tante Riet, waar ze goed door verwend werd. Daar heeft ze onder andere de eerste Barbie van gekregen.

Haar schoolcarrière is begonnen bij de nonnen in Den Bosch. Het was goed schrikken toen ze na de verhuizing naar Best in een gemengde klas terecht kwam bij meester Dille. Een van haar eerste vriendinnen was Mia van de melkboer, daar is ze nog steeds bevriend mee.

De zwemles in de Dolfijn was altijd vroeg op zaterdagochtend en het was koud.

Thuis was het regelmatig ruzie over wie de vaatwasmachine moest inruimen , zo erg zelfs dat pa het zelf maar ging doen.

Met haar verjaardag kreeg zij en haar nichtje Toinette en grote pop Bella, samen met haar nichtje haalde zij wel meer fratsen uit, getuige het feit dat tante Netty en Riet tijdens een vliegshow in Volkel dachten dat zij veel aandacht kregen, het bleken echter hun dochters te zijn die naast hun topless lagen te zonnen.

Veel last van schaamte had zij dus niet, zo fietste ze ook als het warm was vanaf het station naar huis in haar onderbroek.

Als zaterdagbaantje werkte ze in de AH , daar zat ze achter de kassa en bezorgde zij de bloemen.

Graag droeg zij de bontjas van haar moeder, ze maakte dan ook een mooie verschijning toen ze daarmee uit het vliegtuig in Spanje stapte.

Tegenwoordig regelt zij veel voor mij, de financiën , het afzeggen van alle lidmaatschappen , de fijne uitstapjes naar de Molenveste voor bloedprikken en diabetes, de boodschappen, de taxi dienst naar de kapper en nog veeeeeeel meer,

Gelukkig kan ze dan ook zeggen “daar ben ik ook uns gewist”

Je moeder.


 

Een halve eeuw geleden,

ik herinner mij niets meer van die tijd. Zat ik thuis of was ik ondergebracht bij een oma? Opeens had ik een zusje. Wat moet je als 4 jarige met een zusjes, niks dus, zal ik wel gedacht hebben. Om echt iets samen te doen was het leeftijdsverschil te groot, er woonden in de omgeving veel kinderen van dezelfde leeftijd, dus daar trok je mee op. Jongens speelden met jongens en meisjes speelden met meisjes. De werelden van jongens en meisjes waren toen nog gescheiden.

Mijn oudste echte herinneringen van iets wat we samen hebben meegemaakt was het feit dat ik samen met haar in bed lag en dat we stiekem klopsignalen gaven aan de buurmeisjes Marja en Sjanet van de Zand. Of we vroeg naar bed moesten weet ik niet meer maar dat zal wel. Ik herinner mij dat we politie en boef gespeeld hebben in de avonduren in een hoekje van de kamer en die plek was niet groter dan anderhalve bij anderhalve meter.

Onze kinderjaren zijn we doorgekomen als zeer goede vrienden, we kwamen elkaar nergens in situaties tegen waardoor ruzie kon ontstaan, we zagen en spraken elkaar enkel bij het eten en ieder ging overdag zijn eigen gang. Tijdens de vakantie-tochten die we jaarlijks met de familie maakten (Eerbeek, Schoonebeek en meerdere malen Ouddorp en voor de laatste Salou) waren we meer op elkaar aangewezen en dan speelden we wel met elkaar. De eerste vakantie ergens op een camping bij Oss geloof ik vergeten we maar, want dat was de enige tent vakantie die we als gezin hebben ondernomen en die is letterlijk in het water gevallen, na drie dagen waren we al thuis.

In de jaren na die vakanties is ieder zijn eigen weg gegaan en de gezinnen zijn gesticht, met vallen en opstaan. Maar een ding is zeker op Brigitte kan je rekenen en dat vind ik als grote broer erg fijn.

 

In mijn ogen is onze band als broer en zus altijd geweldig geweest, hebben wij wel ooit eens boos naar elkaar gereageerd, volgens mij niet. Wel vind ik dat je je roeping hebt gemist, je had organisator moeten worden voor partijen en evenementen, dat is je op het lijf geschreven. Mijn petje af voor de altijd weer fantastische familie-vakanties die door jou geregeld worden, ik verheug me nu alweer op de volgende.

 

Ik hoop dat je nog vele jaren in goede gezondheid en als gelukkig persoon samen met Dirk en je kinderen door het leven zal gaan. Indien er ooit iets is waar je hulp voor nodig hebt, dan weet je dat je altijd een beroep kunt doen op je grote broer en als die het op kan lossen dan zal hij dat ook doen.

 

Groeten Gerry

NB Gerry heeft speciaal voor Brigitte een fotoalbum gemaakt. Een leuke foto uit die vroege jaren zie je hier. Wil je nog wat foto's bekijken, klik dan op:

Album Brigitte 50 GERRY

 


Tante Jo, part 1

 

 

 


B & D ‘50: Knus

 

Die jaren ’50. Daar weet ik natuurlijk niets van. Ben pas in ’59 op deze aardkloot gezet, zo’n 15 kilometer ten zuiden van jouw wieg. We stammen wel allebei uit zo’n typisch na-oorlogs-gezin. Langzaam maar zeker gaat alles beter. Wel in zuilen en atomen, en met mooie vormen (naar wie ben je ook alweer genoemd?).

 

Een beginnende consumptiemaatschappij. Veel kindjes op de wereld zetten (bij jullie liep dat zelfs door tot ver in de Sixties). Oh ja, en hard werken natuurlijk. 

 

Pa werkt, ma doet het huishouden. Onze moeders zagen er in die tijd echt ‘fifties’ uit. Dat zie je aan de brillen, de jurken, de haren, de sieraden, maar ook aan de meubels in huis. Mijn vader gebruikte toen nog Brillcream, haren strak achterover; die van jou ook volgens mij. Oma’s kwamen vaak toezien hoe de nieuwe generatie werd opgevoed.

 

Hier liggen toch onze roots. De eerste Amerikaanse invloeden zijn ook in het huishouden te zien. En natuurlijk in de muziek (hoor Elvis). Of die al doordrong tot onze ouders ….? Die waren toch nog een beetje van de oude liedjes (Bing Crosby, Jimmy Reeves), bij ons thuis ook wat Adamo en zo. Jullie Pap was natuurlijk wel een zanger. Graag zou ik nog eens een liedje van hem gehoord hebben.

Waren de jaren ’50 truttig en burgerlijk? Of was dit decennium juist de opmaat en de bakermat voor veel vernieuwing waar wij later van zouden profiteren? Nog niet zolang geleden hebben we dat eens bekeken in de Knus-expo. Allemaal zeer herkenbaar. Klik maar eens op:

Knus

 

Geboren in de Fifties.

Ik weet er niets meer van, maar daar is het begonnen.

 

D.

 

 

 

Zouden krantenkoppen op jouw verjaardag hetzelfde nieuws kunnen verkondigen als die in 1958?  

 

en jawel hoor: Obama wint

 

 

 

 

 

 

Top