Een trip door memory lane

Door de jaren heen (deel 2)

Tijden veranderen. De middelbare schooltijd laten we achter ons, we krijgen allemaal serieuze relaties,  gelukkig kunnen Helma en Brigitte het samen ook goed vinden.

Trouwe supporters bij Bakx Beton, met Léonne, (toen nog) Antoinette, Irma, Mariette, Germy en Inge. Het was volle bak op de tribune. Naderhand op stap, dansen bij The Fox in Sint Oedenrode.  Brigitte was altijd de klos met rijden, want ze dronk niet. Kon ze weer met die zatte mannen op pad. Dat ze dat nooit beu is geweest heeft me altijd verbaasd. En de laatste passagier moest of onderweg altijd even uitstappen, of hij moest met zijn hoofd buiten het raampje om niet ziek te worden.

Lekker samen op vakantie vooral naar Frankrijk, met de voetballers weekendjes weg, maar elk jaar toch ook naar Zoutelande. Als je het hebt over tradities, dan heb je er hier een te pakken.

De meeste mensen trouwen of gaan samenwonen, een enkeling houdt het na een tijdje al weer voor gezien, maar Dirk en Brigitte moeten geduld hebben. Brigitte werkt al een tijdje in de apotheek, maar ja, Dirk moet eerst afstuderen voor er ‘gesetteld’ kan worden. Dit lukt al na 11 jaar. Het grote genieten kan beginnen.

Brigitte is altijd de stille kracht op de achtergrond. Opgewekt, gelijkmatig van humeur, altijd attent en belangstellend,  stabiel.

Gerrit

Brigitte 50 jaar!

De jaren tachtig

gezien door de ogen van je zusje

In het begin van deze jaren waren we beide met onze levens bezig, en alles ging zo als het hoorde.

Jij met je opleiding tot apothekersassistente, stage bij het Catharina-Ziekenhuis, waar je al vele jaren bent blijven plakken. Je had (hebt) het daar wel naar je zin.

Gezien het verschil in leeftijd ging je ook ieder je eigen weg. Jij met Dirk en ik met Hans.

Leuke tijden gehad, Trouwen van Ger en Tiny, Pa en Ma 25 jaar getrouwd.

Vele liedjes gemaakt en voorgedragen, mocht iemand ooit inspiratie of ideeën willen opdoen, bij Brigitte is het hele archief van alles te vinden.

Vakanties met zijn allen eerst met het vliegtuig naar Spanje, de Costa Almeria. Wat oma Mulders toch wel eng vond omdat er toen pas een vliegtuig was neergestort. Leuke bustochten naar het Spaanse Hollywood. (Ranche van High Chapperel, Fort van Viva Maria en natuurlijk het strand van Zorba de Griek)

De 1^e avond in een hotel, niet het juiste. Avondeten, jij blond en slank, de ober kon zijn ogen niet van je afhouden en bleef die glazige puree maar op je bord scheppen.

Mama die in plaats van Elnet een of ander zonnebrand middel in haar haar spoot.

De tas met Hagelslag, Pindakaas die meeging naar het ontbijt.

Jij die opstap ging met Gerry en Tiny in het nachtleven.

En natuurlijk ons pap die dan door een overbezorgde moeder de Spaanse nacht in werd gestuurd om jullie te zoeken. Zoals ie later zei, maar waar.

Op busreis naar Parijs en met zijn allen naar een nachtclub.

Op busreis met zijn allen naar de Moezel, maar één buitje gehad, deze duurde allen een dag of 4.

Danken voor het avondeten, maar volgens de buschauffeur hoefden wij daar niet aan mee te doen.

Ja, de gemiddelde leeftijd was ook hoog op deze reis.

En papa die genoot van al deze uitstapjes. De Hopman met een ieder om zich heen.

Ja ons pa, nu ik bij hem ben aanbeland, wil ik een stukje aan hem wijden.

Hij was ons alles.

Hij was er als je hem nodig had.

Hij luisterde naar je en gaf je troost. Niet met veel woorden maar door er te zijn.

Hij genoot van de avonden dat we allemaal thuis waren, bijvoorbeeld met Sinterklaas waar we dan als koppels en Papa en Peter surprises voor elkaar maakten. Jij en Dirk spanden wel de kroon, maar de rest kon niet achterblijven en besteedde er ook veel aandacht aan. Weet je nog die Zonnebank die Papa en Peter hadden gemaakt. Avonden getimmer vanuit de garage en op de avond zelf stortte het bijna in.

Op de foto is duidelijk te zien dat papa er erg veel lol om had.

Hij was onze persoonlijke James. Kon je altijd brengen en halen. ’s Morgens of ’s avonds.

Kortom een vader om trots en ook dankbaar voor te zijn.

En toen in het midden van de jaren tachtig, op 26 juli 1985, is ie plotseling gestorven.

Wat nu dachten we allemaal, de wereld stond voor ons stil.

Afscheid moesten we van hem nemen en daar sta je dan met zijn allen in het ziekenhuis naar je vader te kijken die er zo mooi uitziet. Gebruind, zijn haren nog zwart het leek, alsof hij elk moment wakker kon worden.

En nu, nu hebben we alleen nog maar een dode vader. Maar hij blijft nog steeds heel belangrijk voor ons. Want iemand waarvan je veel hebt gehouden kun je niet vergeten, ook al is het lange tijd geleden, je gedachten aan hem zijn voor je gevoel die van gisteren.

En dit wil je ook je hele leven vasthouden. Want hij blijft altijd je vader, een lieverd, een goedzak, een ja eigenlijk alles.

Ik wil je nog bedanken dat jij en de rest van de familie ondanks al ons verdriet, er voor gezorgd hebben dat mijn trouwdag zo kort na papa’s overlijden een mooie dag is geweest. We hebben hem toen allemaal vreselijk gemist, maar er samen iets van gemaakt.

Ja, we hadden toen nog nooit zo iets vreselijks meegemaakt en prompt 1 jaar later overlijdt ook je schoonmoeder na een ziekbed. Dit was voor jou weer een groot verlies, want wat ik uit je verhalen begreep was het de hartelijkheid zelf, een schoonmoeder om te wensen.

Dadelijk denkt iedereen dat er maar weinig leuks is gebeurd in die jaren tachtig. Nee hoor, maar het is wel iets dat ook bij jouw levensverhaal hoorde in de vijftig jaar.

Je zus

Hallo Brigitte,

Al weer bijna 30 jaar geleden leerde ik je kennen omdat ik Gerrit leerde kennen, die bij jullie in de vriendengroep zat.

Ik vond dat behoorlijk eng, want ik kende bijna niemand in die groep, omdat ik eigenlijk nooit in Boxtel op stap ging.

Maar gelukkig was daar Brigitte die mij meteen een vertrouwd gevoel gaf binnen de groep.

We zaten zo’n beetje elke zaterdagavond in de sporthal, en daarna naar Becoloth. Met carnaval hebben we samen Hilbert van den Duim fanatiek aangemoedigd.

Gingen we met Bakx Beton een weekendje weg, dan zorgden wij er wel voor dat we samen op een 2-persoons slaapkamer terecht kwamen.

Later zijn we samen ook nog regelmatig naar concerten geweest.

We hebben samen ook nog een hele tijd gevolleybald in Boxtel, en ik vond het wel heel erg jammer dat je stopte, want dan zagen we elkaar een heel stuk minder.

Dit wil eigenlijk ook helemaal niets zeggen, want ook al zien of spreken we elkaar een tijdje niet, wanneer we weer een keer bij elkaar zijn is dat vertrouwde gevoel er gelukkig nog steeds.

Je bent altijd attent en belangstellend, ook naar de kinderen en oma’s en opa, in goede en ook in minder goede tijden.

Lieve Brigitte, een heel fijne 50^e verjaardag.

Liefs,

Helma

Lieve Brigitte,

We hebben elkaar leren kennen in 1981, toen ik verkering kreeg met Jean-Luc. Doordat Dirk en Jean-Luc een aantal gezamenlijke bezigheden hadden, zagen wij elkaar ook regelmatig in Becoloth en bij het zaalvoetballen van Bakx Beton.

Van jouw eerste salaris als apothekersassistente gaf je een feestje op de bowlingbaan en zo leerde ik de rest van de familie van Alphen kennen.

Ik maakte daar ook kennis met jouw familie; ongedwongen, open en spontaan. Ik voelde me welkom en dat is nu nog steeds zo. 

Onze contacten werden intensiever. In 1983 gingen Jean-Luc en ik samenwonen op de Spinster, waar jullie regelmatig langs kwamen. Zo ook een keer met Pasen, toen we samen gingen gourmetten. Gezellig en lekker, totdat de brandertjes met spiritus bijgevuld moesten worden.

Waarschijnlijk te vol, met als gevolg de vlam in de pan. Door snel en accuraat reageren van Brigitte bleef de schade gelukkig beperkt.

In die tijd zijn we ook samen naar jazz-ballet gegaan. Op vrijdagavond eerst gezamenlijk (Dirk, Jean-Luc, Brigitte en ik) friet eten op de Prins Bernardlaan in Best en daarna gingen Dirk en Jean-Luc naar Boxtel om te trainen voor Bakx Beton. Wij gingen met de andere auto naar Eindhoven om te dansen.

Volgens mij hadden wij dansles van Mona (?), mollig maar ontzettend lenig en flitsend. Wij dachten dat we maar beter vooraan konden gaan staan om alles goed te zien, maar helaas, die plaatsen waren voor de talenten. Al snel stonden we verder naar achteren. Ondanks dat hebben we daar toch veel plezier gehad. Na afloop reden we weer naar Boxtel om daar nog een afzakkertje te drinken samen met onze 2 van Alphens.

wordt vervolgd.

Léonne

Hey Brigitte,

Wat een leuk idee om een virtueel kado te krijgen. Nu moet ík mijn best gaan doen.

Ik heb de ruimte genomen om eens ongegeneerd in jouw foto’s te neuzen. Hartstikke leuk om te ontdekken dat we al lang, ik denk zo'n 25 jaar, met elkaar lief en leed delen. Het is niet wekelijks, maar goed ook want dat zou te kostbaar worden. Twee maal per jaar nemen we het ervan.

Een hele dag met 4 vrouwen stadten, ontbijten, pashokje in en pashokje uit, draaien voor de spiegel, sjouwen met plastic tassen en uiteindelijk ploffen we met pijn in onze voeten neer in een lekker eethuisje. Pijn in de voeten, maar op de een of andere manier nooit pijn in de kaken.

Komisch is het om te zien dat sommige dingen nooit veranderen. Marian blijft op zoek naar die lekkere zachte ribbroek. Yvonne blijft stoeien met die knobbel op haar voet. Brigitte blijft kadootjes kopen voor de thuisblijvers, en ik blijf bevestiging nodig hebben van mijn vriendinnen,: “staat je goeoeoeoed.......”

Het voelt na al die jaren nog zo goed om zo samen op stap te gaan. Sterker nog, ik hecht er steeds meer waarde aan! Ik hoop dat we met elkaar nog lang mogen genieten van die heerlijke uitjes.

De tijd staat niet stil, de eerste van ons clubje is de 50 al gepasseerd. We hebben er toen een hele gezellige dag van gemaakt in Hasselt. Nu ben jij aan de beurt............. Emailtjes vliegen over en weer. Je moet nog even geduld hebben Brigitte, maar we gaan er weer een gezellige dag van maken met elkaar.

Groetjes

Karin H

Een bijzondere vader

Hoi Brigitte, na het lezen van het verhaal van Karin over jouw lieve, bijzondere vader, gingen mijn gedachten terug naar een avond dat Paul en ik bij jou op een verjaardagsfeestje waren. Toen wij naar huis gingen, liet jij ons samen met je vader uit. Ik weet nog heel goed hoe speciaal en bijzonder ik dat vond. Jullie samen, vader en dochter, op de stoep ons uitzwaaiend. Ik vond het herkenbaar, die belangstelling en het er altijd voor je zijn, van je vader.

Volgens mij gingen toen mijn gedachten ook naar mijn eigen vader, die ik al zo jong moest missen. Misschien was ik wel een beetje jaloers. Niet wetend dat jij korte tijd later afscheid moest nemen van je vader.

Lieve Brigitte, het is fijn dat je heel vaak je vader in je verhalen en herinneringen benoemt. Het verhaal van Karin vind ik ook heel mooi beschreven, precies zoals ik hem uit jouw verhalen ken.

Liefs Ger

INTO EACH LIFE SOME RAIN MUST FALL

De jaren '80 waren prachtig, maar kenden wel een paar onpeilbare dieptepunten. Bij 1 daarvan wil ook ik even stil staan.

'Into each life some rain must fall', ook in dat van Brigitte. Nadat in de zomer van 1985 de lieve oma van Brigitte stierf, gebeurde er kort daarna iets zeer dramatisch. Op een wel zeer plotselinge en trieste wijze moest de familie Hopstaken in juli 1985 afscheid nemen van de zo geliefde Pap.

Die dag was wel bijzonder vreemd. Enkele indrukken: een verjaardagsfeestje; pap wordt onwel; zit buiten tegen de muur; moeder wordt gek; ziekenauto; Brig en ik als eersten er achteraan; maar auto staat met neus andere kant op; toch maar rechtdoor, pikken we ziekenauto zo wel op; snelweg; verkeerd ziekenhuis; we passeren een ziekenauto zonder haast en licht; nee, dat kan ie niet zijn; parkeren; ziekenauto zonder mensen en licht staat voor ingang; zit daar Pap?; nee, dat kan niet; naar binnen; ja, die man die daar in die auto zit is wel Pap, maar hij leeft niet meer. WAT???

Voor het gezin was hij van onbeschrijflijke betekenis: als liefdesbron, als vraagbaak, als chauffeur, als anker en adviesbureau, etc. etc. Pa zette Brigitte ook op het pad naar apothekersassistente. Samen reden ze weleens naar Eindhoven en bespraken zo wat dingen van alledag.

Er zijn ontiegelijk veel herinneringen, bijzondere en gewone. Men zegt wel dat mensen pas écht dood zijn als niemand meer aan ze denkt. Nou, Pa Hop is nog springlevend. In onze dagelijkse dingen komt Pa anno 2008 nog geregeld ter sprake. Een fijne en warme herinnering.

Ik weet 1000% zeker dat Pa ook nu nog bijzonder trots zou zijn op Brig., als volwassen vrouw die haar mannetje staat; als moeder die, ja, gewoon, een hele fijne moeder is.

Dirk 

VUURWERK

Lieve Brigitte

Ik wilde ondanks de grote tijdnood waarin ik me momenteel bevind, de gelegenheid niet voorbij laten gaan je hartelijk te feliciteren met het behalen van het halve eeuwfeest, oftewel: Welkom bij de andere vijftigers. Ik heb thuis nog gezocht naar fotos uit de tijd van Boxtel en later Nijmegen maar ben daarin niet erg succesvol geweest. Tot mijn verbazing eigenlijk merkte ik dat ik van de Jacob Roelandstijd weinig tot niets heb.
 
Gezien de ongelooflijk vele bijdragen op je jubileumssite ben je nog steeds het middelpunt van een zeer uitgebreide en toegewijde familie, vrienden en kennissenkring. Ik vind dat een groot goed en duidt op een zeer sociaalvoelende persoonlijkheid, die daar ook bewust mee is omgegaan: CHAPEAU.
Ik vind het een eer middels een kleine bijdrage aan het vreugdefeest te mogen deelnemen en stuur je bij deze een foto die ik voor enige jaren heb gemaakt en die ik nog steeds speciaal vind: het tafereel is weliswaar voor diverse uitleg vatbaar (bijv. als hommage aan de oerknal) maar in dit geval zie het maar als BRIGITTE 50 JAAR (vuurwerk)!

Ik wens je nog zeer vele jaren in een goeie gezondheid met iedereen om je heen en nu je dan toch tot de jaren van verstand bent gekomen, treffen we elkaar als tijdgenoten beslist nog, samen met die vent van jou.

Groeten en tot kijk
 
Maurice

80 x machtig tachtig

1.                          Apothekersassiste-opleiding

2.                          Nijmegen

3.                          Zenuwen voor rijexamen

4.                          Oma Mulders en Sjee

5.                          Slaapkamer thuis

6.                          Torhout

7.                          Daar zijn we dan, … daar gaan we dan

8.                          Studerende (?) partner

9.                          Nightrider

10.                   Molenstraat Boxtel

11.                   JP

12.                   Even stoppen op de terugweg …

13.                   Hockeyen in Oirschot?

14.                   Renault 10

15.                   Dienst

16.                   Werchter

17.                   Uitstapjes met werk en bandenplakken

18.                   Gorbatsjov

19.                   Fotocursus

20.                   Jim en Mary

21.                   Simple Minds

22.                   Originele Nieuwjaarswensen

23.                   In blijde verwachting

24.                   Doordeweek bellen met Dirk

25.                   Oma Pulles

26.                   Yvonne in Rooi

27.                   Wolfkuilseweg

28.                   Tent

29.                   Achter verkeerde ziekenauto?

30.                   Ford Fiesta (appelgroen)

31.                   Caravan Paul/Piet

32.                   Ardennen met zaalvoetbal

33.                   Veel leuke Sints

34.                   Kever

35.                   Saint Martin aux Buneaux

36.                   Kapotte voorruiten

37.                   Duiken Duike

38.                   Toyota

39.                   Verhuizing

40.                   Renault 5

41.                   Catharina

42.                   Maurice

43.                   Trouwfeest

44.                   Flat

45.                   Hij studeerde lang, heel lang

46.                   Oma Mulders

47.                   Isle of Wight

48.                   Eerste Subaru

49.                   Molenstraat Nijmegen

50.                   Wintersport

51.                   Apart examen apo.ass.

52.                   Zaterdagavonden in sporthal en Beco

53.                   Aken, Bordeaux, etc.

54.                   Pentax

55.                   Schoudervullingen

56.                   Toch liever de zon.

57.                   Trefcentrum

58.                   Bowlen van salaris

59.                   Ezel

60.                   Kapotte ski-kleding

61.                   Rijbewijs

62.                   Fietsen in Engeland

63.                   Midgetgolf in Nijmegen

64.                   Vrijgezellenavond

65.                   Sigarenfabriek

66.                   Pa Hop

67.                   Jozefziekenhuis

68.                   Ma van Alphen aka “ons moeder”

69.                   Werkende

70.                   Hein Vergeer

71.                   Mensa & feesten

72.                   Bruiloften en partijen

73.                   Kerstdiner uit ziekenhuis

74.                   Zwangerschapstest

75.                   Tuin Molenstraat

76.                   Afstudeerfeest

77.                   Woningbouwvereniging

78.                   Vezelay

79.                   Optochten kijken

80.                   Machtig met jou

   Terugkijkend een raar decennium, met heel sterke hoogte- en dieptepunten. Toch even nog 2 dingetjes, nou ja, dingetjes: hoofdzaken.

Het verlies van jouw vader en het verlies van mijn moeder: 1985 en 1986. Dat was een shit-tijd. Over jullie Pap heb ik een apart stukje geschreven. Over ons moeder zou ik ook veel willen vertellen, maar dat komt later nog wel eens. 1 Ding: ook dát was een rare dag. ’s Ochtend had ik nog voor haar kunnen zorgen en moest ik dingen doen die zij vroeger voor ons deed. Ik denk dat ze zich daar toch niet prettig bij voelde. Later op de dag ging ik samen met jou naar vrienden in Nijmegen. Daar hebben ze ons op de midgetgolfbaan -of all places- toch weten te vinden (nog bedankt broers en schoonzussen): we moesten maar snel naar huis komen!! De rest is geschiedenis. De laatste zucht van ons moeder, weer een zeer geliefde ouder weg. Maar ook voor ons moeder geldt: ze is nog dagelijks in ons leven.

Maar er zijn ook heel veel mooie dingen gebeurd waar we met erg veel plezier aan terug kunnen denken.

Daarom: de prachtige, machtige jaren tachtig.

Dirk

Een slotakkoord met een lach uit de jaren '80.